W 1937 r. Prezydent Miasta Częstochowy Jan Szczodrowski i Naczelnik Wydziału Opieki Społecznej Jan Serdecki w zwrócili się z prośbą do władz Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP o podjęcie sprawowania opieki nad dziećmi potrzebującymi i opuszczonymi. Dnia 1 sierpnia 1937 r. siostry podjęły tę misję. Początkowo dom przy ulicy Waszyngtona 48, nosił nazwę Sierocińca Miejskiego dla dzieci. Mieścił 60 dzieci w wieku od 0 do 3 lat. Ze względu na wciąż rosnąca liczbę dzieci kierowanych do placówki, Zarząd Miejski, oprócz pomieszczeń przy ulicy Waszyngtona 48, przeznaczył na Sierociniec- III piętro budynku przy ul. św. Barbary 26.
W okresie okupacji dzieci wciąż przybywało, a placówka przechodziła trudne i dramatyczne chwile. Dnia 16 stycznia 1945 r. Niemcy wysadzili w powietrze wagony z amunicją pozostawione na torach w pobliżu ul. św. Barbary, co spowodowało, że w całym budynku – baraku, zajmowanym przez dzieci wypadły okna. Temperatura wynosiła 17ºC a więc niemożliwe było dalsze tam przebywanie. Z pomocą przyszli Ojcowie Paulini, którzy w Klasztorze Jasnogórskim udostępnili dzieciom i personelowi pokoje królewskie, w których dzieci przebywały przez dwa tygodnie. Następnie siostry wraz z dziećmi przeniosły się do domu przy ul. Św. Kazimierza 1 w Częstochowie, gdzie do dziś im służą.
W latach powojennych zaczęto nazywać Sierociniec „Domem Małych Dzieci”. Z opinii korespondenta gazety „Życie Częstochowy” wynika, że był to najlepiej prowadzony tego typu zakład w Polsce, czego potwierdzeniem był fakt, iż Ministerstwo Zdrowia wytypowało Dom Dziecka w Częstochowie jako zakład szkoleniowy dla opiekunek dziecięcych mających odbywać tam praktyki zawodowe.
Od roku 1952 placówka była często kontrolowana przez władze państwowe różnego szczebla, a współpraca sióstr służebniczek z ówczesną władzą przebiegała właściwie. O atmosferze tych lat pisze gazeta „Trybuna Robotnicza” w artykule „Dom najmłodszego obywatela” gdzie, co prawda nie wspomina się o pracy personelu zakonnego, ale podkreśla się walory placówki i oddanie dla dzieci. Kontrole i opinie o działalności placówki w tym czasie były zawsze pozytywne.
W 1993 r. Dom Małego Dziecka w Częstochowie został przekazany Zgromadzeniu Sióstr Służebniczek i przekształcony w placówkę opiekuńczo – wychowawczą.
Ze względu na zmieniające się w naszym kraju ustawy dotyczące sprawowania opieki nad dziećmi w Domach Dziecka, placówka przechodziła reorganizację i zmieniała nazwy. I tak były to:
1. Dom Małego Dziecka – Żłobek
2. Dom Małych Dzieci im. Edmunda Bojanowskiego
3. Dom Życia i Nadziei im. Edmunda Bojanowskiego
4. Regionalna Placówka Opiekuńczo-Terapeutyczna „Dom Życia” im. Leonii Nastał – funkcjonujący dom od stycznia 2019 r.
5. Interwencyjny Ośrodek Preadopcyjny „Dom Życia” im. Leonii Nastał - obecnie funkcjonujący od 1 lipca 2021 r.
* W 2009 roku z inicjatywy Caritas Częstochowy i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP, przy domu powstało Okno Życia w którym zostało uratowanych czworo dzieci.
DOM ŻYCIA, ul. Św. Kazimierza 1,
42-200 Częstochowa
Ta strona zapisuje w Twoim urządzeniu krótkie informacje tekstowe zwane plikami cookies (ciasteczkami). Są one wykorzystywane do zapisywania indywidualnych preferencji użytkownika, umożliwiają logowanie się do serwisu, pomagają w zbieraniu statystyk Twojej aktywności na stronie. W każdej chwili możesz zablokować lub ograniczyć umieszczanie plików cookies (ciasteczek) w Twoim urządzeniu zmieniając ustawienia przeglądarki internetowej. Ustawienie lub pozostawienie ustawienia przeglądarki na akceptację cookies (ciasteczek) oznacza wyrażenie przez Ciebie świadomej zgody na takie praktyki.